Μεχιτάρ, Πέτρος

(Mechitar Petro, Σεβάστεια 1676 – 1746). Αρμένιος καθολικός λόγιος. Το 1700 ίδρυσε στην Κωνσταντινούπολη αρμένικη σχολή, εκδιώχθηκε όμως από τον πατριάρχη των Αρμενίων Αβεδίκ, οπότε κατέφυγε στη Μεθώνη, όπου κυριαρχούσαν ακόμα οι Ενετοί. Εκεί, ίδρυσε μοναστήρι και μοναχικό τάγμα (μεχιταριστές), το οποίο αναγνωρίστηκε από τον πάπα Κλήμη IA’ (1711). Μετά την πολιορκία της Μεθώνης από τους Τούρκους, ο Μ. μαζί με τους οπαδούς του, εγκαταστάθηκε στο νησί του Αγίου Λαζάρου στη Βενετία. Βασική επιδίωξη του Μ. ήταν η αναγέννηση και ο εκπολιτισμός των Αρμενίων, στόχος για την επίτευξη του οποίου εργάστηκε με πολύ ζήλο. Στα πλαίσια αυτής της προσπάθειας συνέγραψε γραμματική και λεξικό της αρμενικής, ενώ μετέφρασε και πολλά συγγράμματα στη μητρική του γλώσσα. Το 1727 ο Μ. ίδρυσε τυπογραφείο, στο οποίο τυπώθηκαν περισσότερα από 3.000 βιβλία, γεγονός που δεικνύει ότι μεταφράστηκαν στην αρμενική γλώσσα πολλά κλασικά κείμενα της αρχαιότητας και της νεώτερης φιλολογίας· ακόμη, μεταφράστηκαν σε ευρωπαϊκές γλώσσες έργα αρχαίων Αρμενίων συγγραφέων. Η βιβλιοθήκη του Αγίου Λαζάρου, περιοχή στην οποία εδρεύει έως σήμερα το αρμενοκαθολικό τάγμα των μεχιταριστών, θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα κέντρα μελέτης του Αρμενικού πολιτισμού σε παγκόσμιο επίπεδο. Αξίζει να επισημανθεί ότι η δραστηριότητα των μεχιταριστών, συνέβαλε ουσιαστικά στην ενυνάμωση της επιρροής του Βατικανού στις χώρες της Εγγύς Ανατολής.